Warm weer betekent tekenalarm!
Het kwik is de afgelopen dagen weer flink gestegen. Door de klimaatverandering wordt het steeds vroeger in het jaar warmer. Stiekem genieten we van die zon, maar we vergeten dat we niet de enige zijn die gedijen bij hogere temperaturen. Ook teken zijn er namelijk gek op!
Vaak wordt gedacht dat er geen teken zijn in de winter, of dat ze de kou niet overleven. Helaas is dit niet waar. Teken houden een soort winterslaap waardoor ze ook koude temperaturen kunnen doorstaan. Ze overleven op een gastheer of tussen afval van bladeren, en worden weer actief wanneer de temperatuur boven de vijf tot tien gradenkomt.
Hogere temperaturen betekenen dan ook dat teken weer actief worden. Je vindt deze kleine diertjes overal: veel mensen denken dat teken alleen in beboste gebieden voorkomen, maar ook in je tuin en op speelplaatsen zijn ze gewoon te vinden. Het oplopen van teken kan dus overal, met veel mogelijke nadelige gevolgen. Teken staan er bijvoorbeeld om bekend de ziekte van Lyme over te brengen en een vorm van hersenvliesontsteking. Daarnaast dragen de diertjes diverse bacteriën en virussen met zich mee, die met slechts een enkele beet kunnen worden doorgegeven. Meldingen worden steeds frequenter, want door de opwarming van de aarde overleven er steeds meer teken de winter en wordt de populatie ieder jaar groter.
Het is daarom erg belangrijk jezelf, je omgeving én je dier te wapenen tegen deze kleine beestjes. Hoe doe je dit? Voorkomen is beter dan genezen, dus zorg dat jouw klanten zichzelf, hun familie en dieren kunnen beschermen tegen de teken. Je kunt hierbij kiezen voor druppels of banden tegen teken. Vaak werken deze direct ook tegen vlooien, zoals de Beaphar Fiprotect Spot On-druppels voor honden en katten, of de Seresto vlooien- en tekenbanden, die wel tot acht maanden bescherming bieden tegen teken. Zijn jouw klanten geen fan van druppels of halsbanden? Dan kunnen zij kiezen voor Tickless. Dit is een klein apparaatje dat gebruik maakt van ultrasone geluidsgolven. Deze geluidsgolven zijn niet waarneembaar voor mensen en andere dieren, maar zorgen ervoor dat de teken gedesoriënteerd raken. Op deze manier houd je de teken bij jou, je gezin en jouw dieren uit de buurt. Ideaal, want het apparaatje geeft geen chemische stoffen of geuren af om te teken te verjagen, waardoor ook kinderen, ouderen en zwangere vrouwen het kunnen gebruiken.
Vermoed je dat jouw dier teken mee naar binnen heeft genomen? Vergeet dan niet ook de omgeving te behandelen. Dit kan met bijvoorbeeld de Dimithecare omgevingsspray van Beaphar. Dit middel bevat geen insecticiden, maar legt een plakkend laagje siliconen om de teek en zijn omgeving, zodat de teek geïmmobiliseerd wordt en niet opnieuw een gastheer kan zoeken. De spray is ideaal om in de buurt van het dier om tapijt, stoffen meubels en manden sprayen.
Zijn jouw klanten of hun dieren toch ten prooi gevallen aan een teek? Verwijder deze dan zo veilig mogelijk. Een misverstand is dat de teek geïrriteerd moet worden met olie, vaseline of alcohol. Dit werkt averechts en kan de kans op besmetting zelfs verhogen. Eveneens is het niet nodig te teek te draaien bij het verwijderen. Gebruik in plaats daarvan altijd een puntig pincet of een speciale tekentang voor het verwijderen van de teek, zoals de tekenpen of kunststof tekentang van Trixie of de het haakmodel van Rosewood. Het is belangrijk de teek zo dicht mogelijk op de huid beet te pakken. Vervolgens houd je het pincet parallel aan de huid en trek je de teek voorzichtig, zonder te draaien, uit de huid. Soms breekt de kop van de teek hierbij af, waardoor deze achterblijft in de huid: misschien een onprettig idee, maar niet erg. Het resterende stuk wordt vanzelf door het lichaam naar buiten geduwd. Let er wel op dat de teek niet gaat ontsteken en vergeet niet het wondje schoon te maken. Dat kan met water en (antibacteriële) zeep, maar bij voorkeur met alcohol (70%). Noteer vervolgens de datum van de tekenbeet en maak een foto van de plek. Zo kan in de gaten worden gehouden of je verandering ziet of er een vlek rond de tekenbeet ontstaat en eventueel contact opnemen met de huisarts of dierenarts.
